Het beheersen van glasspanning is een zeer belangrijke schakel in het glasproductieproces en de methode voor het toepassen van een geschikte warmtebehandeling om de spanning te beheersen is al lang bekend bij glastechnici. Het nauwkeurig meten van de glasspanning is echter nog steeds een van de lastige problemen die de meeste glasfabrikanten en -technici bezighoudt. Bovendien is de traditionele empirische schatting steeds minder geschikt geworden voor de kwaliteitseisen van glasproducten in de huidige maatschappij. Dit artikel introduceert de meest gebruikte methoden voor het meten van spanning in detail, in de hoop nuttig en verhelderend te zijn voor glasfabrieken:
1. Theoretische basis van stressdetectie:
1.1 Gepolariseerd licht
Het is algemeen bekend dat licht een elektromagnetische golf is die trilt in een richting loodrecht op de voortbewegingsrichting, en trilt op alle trillende oppervlakken loodrecht op de voortbewegingsrichting. Als een polarisatiefilter wordt gebruikt dat alleen een bepaalde trillingsrichting doorlaat, kan gepolariseerd licht worden verkregen, ook wel gepolariseerd licht genoemd, en kan de optische apparatuur, gemaakt volgens de optische eigenschappen, een polarisator (Polariscoop-spanningsviewer).YYPL03 Polariscoop Strain Viewer
1.2 Dubbele breking
Glas is isotroop en heeft in alle richtingen dezelfde brekingsindex. Als er spanning in het glas ontstaat, gaan de isotrope eigenschappen verloren, waardoor de brekingsindex verandert en de brekingsindex van de twee hoofdspanningsrichtingen niet meer gelijk is, wat leidt tot dubbele breking.
1.3 Optisch padverschil
Wanneer gepolariseerd licht door een gespannen glas met een dikte t gaat, splitst de lichtvector zich in twee componenten die respectievelijk in de x- en y-richting trillen. Als vx en vy de snelheden van de twee vectorcomponenten zijn, is de tijd die nodig is om door het glas te gaan respectievelijk t/vx en t/vy. Als de twee componenten niet langer gesynchroniseerd zijn, is er een optisch padverschil δ.
Plaatsingstijd: 31-08-2023