We weten allemaal dat verpakkingsmaterialen na het printen verschillende geurgraden hebben, afhankelijk van de samenstelling van de inkt en de printmethode.
Allereerst moet worden opgemerkt dat de nadruk niet ligt op hoe de geur is, maar op hoe de verpakking die na het drukken wordt gevormd de inhoud van de inhoud beïnvloedt.
Het gehalte aan resterende oplosmiddelen en andere geuren op bedrukte verpakkingen kan objectief worden bepaald door middel van GC-analyse.
Bij gaschromatografie kunnen zelfs kleine hoeveelheden gas worden gedetecteerd door door een scheidingskolom te gaan en door een detector te worden gemeten.
De vlamionisatiedetector (FID) is het belangrijkste detectieinstrument. De detector is aangesloten op een pc om het tijdstip en de hoeveelheid gas die de scheidingskolom verlaat te registreren.
De vrije monomeren kunnen worden geïdentificeerd door vergelijking met bekende vloeistofchromatografie.
Ondertussen kan het gehalte van elk vrij monomeer worden verkregen door het geregistreerde piekoppervlak te meten en dit te vergelijken met het bekende volume.
Bij onderzoek naar onbekende monomeren in gevouwen dozen wordt gaschromatografie meestal gebruikt in combinatie met de massamethode (MS) om de onbekende monomeren te identificeren door middel van massaspectrometrie.
Bij gaschromatografie wordt de headspace-analysemethode meestal gebruikt om een gevouwen doos te analyseren. Het gemeten monster wordt in een monsterflesje geplaatst en verwarmd om het geanalyseerde monomeer te verdampen en de headspace binnen te gaan, gevolgd door hetzelfde testproces als eerder beschreven.
Posttijd: 12 april 2023