We weten allemaal dat verpakkingsmaterialen na het printen een verschillende geur afgeven, afhankelijk van de samenstelling van de inkt en de printmethode.
Allereerst moet worden opgemerkt dat de nadruk niet ligt op de geur, maar op de manier waarop de verpakking die na het bedrukken ontstaat, de substantie van de inhoud beïnvloedt.
De hoeveelheid restoplosmiddelen en andere geuren op bedrukte verpakkingen kan objectief worden bepaald door middel van GC-analyse.
Bij gaschromatografie kunnen zelfs kleine hoeveelheden gas worden gedetecteerd door ze door een scheidingskolom te leiden en door een detector te meten.
De vlamionisatiedetector (FID) is het belangrijkste detectie-instrument. De detector is verbonden met een pc om de tijd en de hoeveelheid gas die de scheidingskolom verlaat, te registreren.
De vrije monomeren kunnen worden geïdentificeerd door vergelijking met bekende vloeistofchromatografie.
Ondertussen kan het gehalte van elk vrij monomeer worden verkregen door het geregistreerde piekoppervlak te meten en dit te vergelijken met het bekende volume.
Bij het onderzoeken van onbekende monomeren in vouwkartons wordt doorgaans gaschromatografie gebruikt in combinatie met de massamethode (MS) om de onbekende monomeren te identificeren met behulp van massaspectrometrie.
Bij gaschromatografie wordt doorgaans de headspace-analysemethode gebruikt om een gevouwen doos te analyseren. Het gemeten monster wordt in een monsterflesje geplaatst en verhit om het geanalyseerde monomeer te verdampen en in de headspace te brengen. Hierna volgt hetzelfde testproces als eerder beschreven.
Plaatsingstijd: 12 april 2023